میخواهم چیزی بنویسم ...

آن بالا از من عنوان مطلب میخواهد ...

کمی پائینتر اندازه ی قلم ...

دلتنگی نه عنوان میخواهد ،

نه اندازه اش را با هیچ قلمی میتوان نوشت

بگذریم اصلا نمی نویسم ...

روز عشق من وتو؛

20تیر92 ساعت10:50 برای اولین بار دیدمت وعاشقت شدم

خدای خوبی هارو سپاس

که منو با قلب مهربونت اشنا کرد واجازه دادطعم شیرین عشق

رو با تو عزیز دلم بچشم...

عشقم؛ زیباترین آغاز را با تو تجربه کردم ، پس تا زیباترین پایان با تو می مانم

خنکای یک عصر تابستان …

کنار شاه بوته یاسی وحشی …

میزی که کاسه ای پُر از پولکی زعفرانی دارد

و دو فنجان چای داغ را خیال خواهم کرد …

لطفا به خیالم بیا !

دلم
برای باران های بی اجازه
شعرهای سپید پررنگ
حرف های دوست داشته شدن
تنگ شده . . .
راستی !
دلم برای تو . . . خیلی . . . تنگ شده . . .

دلم برایت خیلی تنگ است
شاهدم نیز گوشی تلفنی است
که بارها و بارها در دست گرفته ام
و تک تک شماره هایت را با تمانینه
بر رو ی صفحه لمس نموده ام
اما همیشه شماره آخر را نتوانستم بگیرم نمیدانم چرا؟!
مثل همیشه دلتنگ و بی قرارت هستم
مثل همیشه مشتاق و عاشقت هستم
نمیدانم کجائی؟! چه میکنی؟!
اما میدانم که چه باشی یا نباشی
همیشه عاشقت می مانم
از من دوری اما هیچ گاه یادت نگذاشت
تا دوریت برایم پایدار باشد
شاید ندانی هر شب این رویای توست
که مرا به خواب دعوت می کند...